Van zelfbescherming naar zelfwaardering

Er kan een moment komen in je leven dat de manieren waarop je jezelf beschermt voor pijn niet langer functioneel is en jou zelfs begint te belemmeren in het ervaren van plezier, genegenheid en liefde.
Het is alsof de muren die je zorgvuldig om je heen hebt opgebouwd, en die ooit veiligheid boden, je ineens een benauwend gevoel beginnen te geven. De controle die ooit rust bracht, kost je nu bakken met energie om in stand te houden. Wat je ooit nodig had om te overleven, staat nu het leven zelf in de weg.

Zelfbescherming als overlevingsstrategie

Elk mens ontwikkelt manieren om met pijn, afwijzing of verlies om te gaan. Misschien trek jij je terug als pijn te dichtbij komt. Misschien word je juist druk, of ga je heel erg op de ander richten of wordt je veeleisend en perfectionistisch. Zolang je maar niet hoeft te voelen dat je bang bent om niet goed genoeg te zijn.
Deze gedragspatronen zijn niet fout. Ze zijn ooit ontstaan om je te helpen. Ze waren jouw beste poging om jezelf te handhaven, toen.

Wanneer bescherming een belemmering wordt

Toch kan wat ooit hielp, op den duur beklemmend voelen.
De muren die veiligheid boden, houden ook verbinding buiten.
De controle die je zekerheid en voorspelbaarheid gaf, laat weinig ruimte voor spontaniteit, ontspanning en plezier.
En dan kan er jaren later ineens een verlangen ontstaan om niet alleen te (over)leven, maar er echt te zijn.

Van overleven naar zijn

De overgang van zelfbescherming naar zelfwaardering vraagt om compassie, moed en tijd. Het doel is niet om jezelf te veranderen, maar om kennis te maken met en leren begrijpen van de delen in jou die toen bescherming nodig hadden.
Wanneer je leert om met mildheid te kijken naar je oude patronen, ontstaat er vanzelf meer ruimte.
Ruimte om te voelen, te zijn en te vertrouwen.

Zelfwaardering komt niet voort uit controle en perfectie, maar uit erkenning en acceptatie van je geschiedenis en hoe die je heeft gevormd tot de persoon die je nu bent:

“Ik mag er zijn, ik ben voldoende, en ik ben goed genoeg om lief te hebben, ondanks al mijn ervaringen, mijn pijn en mijn beperkingen.”

Zelfwaardering als nieuwe basis

Wanneer je jezelf gaandeweg leert te waarderen, met alles erop en eraan, hoef je jezelf niet meer te beschermen.
Je mag er zijn, met alles wat er is.
Je hoeft niet meer te vechten voor bestaansrecht. Je bent er namelijk al.
Dat is de weg van overleven naar zijn.
Een geleidelijke terugkeer naar wie je altijd al was.

Man zonder masker

Hee man, herken je dit?:

In een wereld vol hoge verwachtingen, prestatiedruk en snelle verandering kan het veiliger voelen om je gevoel te verstoppen achter een masker. Dit masker helpt je verbergen dat je misschien worstelt met onzekerheid, sociale angsten of een laag zelfbeeld. het helpt je om je voor anderen en op een dieper niveau voor jezelf te verbergen.

En toch zijn er regelmatig van die onbewaakte momenten, meestal wanneer je alleen bent, dat je voelt dat er meer in zit: Je verlangt naar echtheid, naar leven vanuit je hart. Je verlangt om echt in contact te staan met anderen, met kracht én zachtheid tegelijk.

Ik ben zelf zo’n man geweest, en nu begeleid ik mannen die hun plek willen vinden in het leven, zónder masker. Mannen die hun kwetsbaarheid willen omarmen zonder hun kracht te verliezen. Die zoeken naar zingeving én openstaan voor spirituele verdieping, maar niet goed de weg weten of bang zijn daarin te falen.

Samen gaan we werken we aan het afleggen van je masker en het ontwikkelen van een liefdevol, empathisch en moedig hart. Zonder jezelf te verliezen in zweverigheid, zonder je daadkracht in te leveren.

Je mag leren om sterk te zijn én zacht tegelijk.
Om doelgericht en effectief te zijn zonder het contact te verliezen met je warme hart.
Dicht bij jezelf, jouw waarden en jouw grenzen te leven en tegelijkertijd in liefdevolle verbinding met anderen te staan.

Je bent welkom om te ontdekken hoe je je masker kan afleggen zodat je vrij en met meer verbinding en vertrouwen kan leven. als de man die je diep vanbinnen eigenlijk al bent.

Verandering begint met ruimte maken

Wanneer je vastloopt in je leven, lijkt het vaak alsof er iets kapot is dat gerepareerd moet worden. Maar mijn ervaring leert dat echte verandering meestal niet begint met oplossen. Het begint met ruimte maken. Ruimte om stil te staan, te kijken, en te voelen wat er in je omgaat.

Ik herinner me een periode waarin ik zelf steeds maar door bleef gaan, denkend dat ik de dingen kon oplossen door harder te werken en nog meer in te spannen. Pas toen ik bewust een stap terugdeed, een wandeling maakte zonder doel en gewoon even zat zonder meteen antwoorden te willen, merkte ik dat er weer ruimte ontstond. Als ik daar op terugblik dan zie ik dat in die ruimte, en door die ruimte, als vanzelf weer inzichten naar boven kwamen.

Die ervaring heeft me geleerd: je draagt al alle nodige kracht, helderheid en veerkracht in je. Wat ontbreekt, is niet de capaciteit, maar de ruimte om dit naar boven te laten komen.

Een andere manier die ik als zeer krachtig ervaar is het gesprek aangaan: Op een veilige plek en zonder oordeel onderzoeken wat er speelt, inzicht krijgen in patronen en stap voor stap weer richting vinden. Zoals hierboven al naar voren komt ontstaat groei niet doordat je jezelf forceert, maar doordat je ruimte geeft aan wat er allemaal al in je aanwezig is.

Misschien herken je het: er is een verlangen naar verandering, maar je weet nog niet precies hoe. Het kan al helpend zijn om dat verlangen serieus te nemen. Soms is het zetten van die eerste stap, het gesprek aangaan, genoeg om iets in beweging te brengen.

Bij Praktijk de Wit bied ik die ruimte. Voor inzicht. Voor groei. Voor jou.