Van zelfbescherming naar zelfwaardering

Er kan een moment komen in je leven dat de manieren waarop je jezelf beschermt voor pijn niet langer functioneel is en jou zelfs begint te belemmeren in het ervaren van plezier, genegenheid en liefde.
Het is alsof de muren die je zorgvuldig om je heen hebt opgebouwd, en die ooit veiligheid boden, je ineens een benauwend gevoel beginnen te geven. De controle die ooit rust bracht, kost je nu bakken met energie om in stand te houden. Wat je ooit nodig had om te overleven, staat nu het leven zelf in de weg.

Zelfbescherming als overlevingsstrategie

Elk mens ontwikkelt manieren om met pijn, afwijzing of verlies om te gaan. Misschien trek jij je terug als pijn te dichtbij komt. Misschien word je juist druk, of ga je heel erg op de ander richten of wordt je veeleisend en perfectionistisch. Zolang je maar niet hoeft te voelen dat je bang bent om niet goed genoeg te zijn.
Deze gedragspatronen zijn niet fout. Ze zijn ooit ontstaan om je te helpen. Ze waren jouw beste poging om jezelf te handhaven, toen.

Wanneer bescherming een belemmering wordt

Toch kan wat ooit hielp, op den duur beklemmend voelen.
De muren die veiligheid boden, houden ook verbinding buiten.
De controle die je zekerheid en voorspelbaarheid gaf, laat weinig ruimte voor spontaniteit, ontspanning en plezier.
En dan kan er jaren later ineens een verlangen ontstaan om niet alleen te (over)leven, maar er echt te zijn.

Van overleven naar zijn

De overgang van zelfbescherming naar zelfwaardering vraagt om compassie, moed en tijd. Het doel is niet om jezelf te veranderen, maar om kennis te maken met en leren begrijpen van de delen in jou die toen bescherming nodig hadden.
Wanneer je leert om met mildheid te kijken naar je oude patronen, ontstaat er vanzelf meer ruimte.
Ruimte om te voelen, te zijn en te vertrouwen.

Zelfwaardering komt niet voort uit controle en perfectie, maar uit erkenning en acceptatie van je geschiedenis en hoe die je heeft gevormd tot de persoon die je nu bent:

“Ik mag er zijn, ik ben voldoende, en ik ben goed genoeg om lief te hebben, ondanks al mijn ervaringen, mijn pijn en mijn beperkingen.”

Zelfwaardering als nieuwe basis

Wanneer je jezelf gaandeweg leert te waarderen, met alles erop en eraan, hoef je jezelf niet meer te beschermen.
Je mag er zijn, met alles wat er is.
Je hoeft niet meer te vechten voor bestaansrecht. Je bent er namelijk al.
Dat is de weg van overleven naar zijn.
Een geleidelijke terugkeer naar wie je altijd al was.